امروز جلسه ای جالب در خصوص روشهای ارتقای توان رهبری در شرکتها داشتیم. مطالب جالب و شنیدنیی در جلسه طرح شد.
زیر بنای تمامی این بحثها بر می گردد به این اندرز حکیمانه که :
ز گهواره تا گور دانش بجوی
در شرکت ما مهمترین مرکز هزینه در ساختار هزینه ای ما، بخش نیروی انسانی است. لذا بررسی بازدهی و کارایی این بخش و اثرات آن بر کیفیت خدمات ما از ضروریات هست. ما مدیرها عادت کرده ایم که بابت ابزار دقیق و دستگاههای اندازه گیری پول خرج کنیم ولی در برابر هزینه های مربوط به نیروی انسانی و ارتقء دانش و کیفیت این منبع سرمایه ای مقاومت می کنیم.
کلی هزینه توی در و دیوار ساختمان و نرم افزار و سخت افزار انجام می دهیم ، اما برای اعزام نفرات به دوره های آموزشی و ... کاهلی می کنیم.
رشد کیفی نیروی انسانی و بکارگیری صحیح آنها در مسولیتهای باعث رشد مستمر در کسب و کارها می شود و مناسب است که سهامداران شرکتها متوجه این نکته باشند که افول و صعود منحنی های مالی و سودآوری را باید به اتکاء نحوه به کارگیری منابع سرمایه انسانی در شرکتهایشان تحلیل نمایند!
پی نوشت:
1- عکس فوق را حین بازدید از شرکتی خارجی و با دوربین موبایل گرفته ام. این شرکت در محیط عمومی خودش تعداد زیادی جمله ناب را نصب کرده بود.
2- امیدوارم این رخوت در نوشتن با نگارش این پست به پایان رسد.
۱ نظر:
به نظر من توقف در به روز کردن وبلاگ با شناختی از شما دارم نمی تواند نشانه رخوت باشد این کلمه را نگویید بهتر است چون بار منفی دارد. یادمه که آقای سهیل رضایی در کلاسهای خودشناسی می گفت باید یاد بگیریم با ماسکها بازی کنیم در شرایط مختلف از ماسکهای مناسب آن استفاده کنیم. در مورد زمان هم می تونه صادق باشه با این تفاوت که اینجا اولویت جابجا می شن.
بنابراین حجم زیاد کارها باعث می شه اولویت ها جابجا بشن. شاید درگیر مجامع هستید و . . .
به نظرم سخت تر درس اقتصاد مدیریت زمان هستش. چون منبعی مثل زمان نه به ارث می رسه، نه از طبیعت به دست میاد و نه می شه تولیدش کرد. خیلی محدوده و تنها راهش هم همون جابجایی اولویت ها در کارهاست.
ارسال یک نظر