در پایان یک روز شلوغ کاری که کلی هنوز کاغذ ، نامه ، گزارش، چک و... روی میز باقی مانده و رمق چندانی هم باقی نمانده است. در بین کارهای کارتابل فرمی به چشم می خورد که وقتی با دقت آنرا می خوانم، احساس بدی بدست می آید!
شرکت برای بیمه عمر اقدام کرده است و باید در فرمی تعیین کنیم که پس از مرگ منافع حاصل از سرمایه گذاری ما به عنوان بیمه گزار در شرکت بیمه با چه سهمی و به چه کسی پرداخت شود! سوالی بدون رودربایستی که خیلی بی مقدمه مطرح شده و باید بدون معطلی هم جواب داده شود!
این ها واقعیتهایی است که در عصر ماشینی امروز ، هر روزه با آن رو بروییم و گریزی هم نیست!
شاید زندگی در این عصر هم حرفه ای شده و باید با ملاحظات حرفه ای اداره شود!
۱ نظر:
جناب دکتر سلام و خسته نباشید
چند روزیست که وبلاگ به روز نمی شود انشاءا... که سلامت باشید.
ارسال یک نظر