۱۳۸۸ اسفند ۱۰, دوشنبه

به رنگ ارغوان




در یک غروب سرد و بعد از خستگی کار روزانه ، به لطف همسرم فیلم به رنگ ارغوان ، حاتمی کیا را دیدم.

صرف نظر از اینکه ، وسطهای فیلم نگران بودم، که کارگردان چگونه می خواهد داستان را جمع کند! فیلم جالبی بود و خستگی روز ما را هم رهسپار فراموشی کرد.

اما در حاشیه هم باید گفت ، وقتی پدر می شوی، احساسی را درک می کنی که حتی داستان فیلم هم وقتی ساز مخالف می زند و روابط دختر و پدری را سوژه می کند، تو را آزار می دهد!


۱ نظر:

ناشناس گفت...

تنها چیزی که تصورش غیر ممکن است این است که چنین شخصیتی مانند شما وقت تماشای فیلم و رفتن به کنسرت را هم در کنار مشغله زیاد روزانه و مطالعات زیادی که دارید داشته باشد.


ss.kom.ss@gmail.com