این روزها آنقدر سرم شلوغ است و برنامه کاریم پر حجم که به خیلی از امور جاری و شخصی نمیرسم!
بزرگترین چالشم محدودیت زمان است و ضعف در مدیریت آن!
با خودم می اندیشم که چه می شد اگر شبانه روز بجای 24 ساعت 42 ساعت بود.آن وقت می توانستم کلی از کتابهای نخوانده ام را بخوانم، کلی از برنامه های کاریم را که معطل می ماند ، انجام دهم و به خانواده ام بیشتر برسم، ورزش کنم و ....
من که در اینجا از برنامه ریزی شخصی بارها و بارها گفته ام ، هنوز نتوانسته ام عملکرد فروردین ماهم را مرور کنم!
واقعا این چالش محدودیت زمان را چطور باید حل کرد؟؟؟؟؟؟؟؟
تبصره: در حدیثی معصوم می فرماید: انسانها حریص آفریده شده اند.
۲ نظر:
سلام
تنها کاری که به نظر من میاد اینه که از حجم کار کم کنید.حالا این کار یا از طریق "نه" گفتن میتونه اتفاق بیفته یا از طریق تفویض اختیار کردن. نکته جالبی که وجود داره اینه که بعضی از کتاب های مدیریتی که مورد علاقه شما برای مطالعه کردن هستند ، کتاب هایی هستند که خلاصه آنها روی سایت ها بصورت پی.دی.اف موجوده. تا اونجا که میدانم سازمان مدیریت صنعتی تا چند وقت پیش بعضی از این کتاب ها رو تلخیص میکرد و روی اینترنت میگذاشت. این کار میتونه در کنترل زمان از یکسو و خواندن مطالب کمک کنه.
کافیه تمرکز روی کارهای واجب خودتون داشته باشید و وقتتون رو برای کارهای الکی مثل گوش کردن به مزخرفات یک عده آدم بیکار که بی هدف در پی تخریب دیگران هستند نگذارید چون متاسفانه این یک معضل در سازمانهای ایرانی است و وقت بسیاری از مدیران را به خود اختصاص می دهد. به هر حال شما مدیر هستید و در راه تعالی
قضاوت روی آدمها با گفته سایر آدمها وقت و توان ذهنی آدم رو درگیر می کنه واین اصلا جالب نیست.
به امید بهروزی
ارسال یک نظر