دیشب به اتفاق همسر و پسرم و دوتا از دوستان شفیق رفتیم فیلم دعوت حاتمی کیا.
نکته جالب اینکه بزرگترین سالن سینمای مجموعه اریکه ایران در یک روز وسط هفته (یکشنبه) که روز قبل آنهم تعطیل بوده ، پر بود از جمعیت.با خودم می گفتم توی این رکود اقتصادی این روزها این استقبال نشان می دهد که سرمایه گذاری در تفریحات در ایران قابل توجه است . از طرف دیگر هم اگر سینما بتواند تولیداتی متناسب با سلیقه جامعه ارائه کند(مستقل از مباحث فرهنگی و تخصصی سینمایی آن) با مشکل تقاضا مواجه نخواهد بود.
سینما و تفریجات و سرگرمی از جمله خدمات و کالاهایی است که عرضه قادر است تقاضای خود را ایجاد کند.
نکته دیگر اینکه من نه منتقد سینمایی هستم و نه از سینما سر در می آورم . اما به عنوان یک بیننده عام که نقد های این فیلم را تا الان نتوانستم بخوانم. فکر می کنم مستقل از اینکه برایم عجیب است که حاتمی کیا در این فیلم از سینمای دفاع مقدس فاصله گرفته، داستان فیلم بشدت ضعیف بود.شاید برای امثال من نام حاتمی کیا مهمترین محرک برای دیدن فیلم بود و برای عده ای دیگر کلکسیون بازیگرها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر