۱۳۸۷ شهریور ۱۴, پنجشنبه

رمضان مبارک در مالزی

حال و هوای ماه مبارک رمضان غیر ایرانی را فقط در امارات (دبی)، ترکیه(استانبول) و مالزی(کوالالامپور) تجربه کرده ام.غیر از اینکه هیچکدام به جذابیت ایران نمی رسد اما هر کدام برای خود نکاتی دارد.البته مطابق تجربه من که قطعا در بر گیرنده همه زوایای جوامع فوق نیست.

در دبی تقزیبا عربها جریان زندگی روزمره و کار و کسبشان تحت شعاع قرار می گیرد و کسی تعجب نمی کند که اگر ساعت 11:30 صبح هنوز آقا سر کار حاضر و یا تلفنش را جواب ندهد. مراسم افطاری بخش جذاب ماه رمضان دبی نشینان هست.طوریکه از اذان شروع و تا چند ساعت بعد ادامه می یابد و دائم مشغول خوردن هستند. بیشتر شرکتها نیز در این ماه مراسم ضیافت افطاری برای اهداف تجاری خود برگزار می کنند.رستورانها و فست فودها تعطیل هستند اما داخل هتلها غذا بدون محدودیت برای همه سرو می شود. ضمنا تمام بارها،کلابها و اماکن اینچنینی تعطیل می شوند. سخت گیری روزه خواری در سطح جامعه وجود ندارد اما می گفتند برای افراد محلی و بومی ضوابطی وجود دارد. صدای اذان در پنج نوبت مطابق روال اهل تسنن شنیده می شود.

در استانبول شرایط جامعه بسیار عادی بود یعنی از حال و هوای ماه رمضان خبری نبود. تنها بر خی از رستورانها مطابق اعتقادات قوی مذهبی صاحبانشان تعطیل و یا بصورت محدود و مختصر پذیرایی داشتند. در زمان افطار ترافیک شهر و جنب و جوش فروشندگان و خریداران غذاهای سنتی ماه رمضان چیزی شبیه ایران بود.طبیعتا از مبارزه با روزه خواری و سایر ضوابط هم خبری نبود.البته در استانبول حضور خانواده های مذهبی چندان در سطح شهر پر رنگ نیست . چون بافت سایر شهرهای غیر از استانبول مذهبی تر و وسعتشان کمتر، لذا تراکم در آنها بیشتر بچشم می خورد.

در کوالالامپور شرایط عمومی جامعه با غیر ماه رمضان تفاوتی ندارد. همه مطابق معمول کار می کنند. تمام رستورانها باز و هیچ شرایط خاصی برای ممانعت از روزه خواری بچشم نمی خورد ، البته شنیده ام مسلمانان مالایی محدودیتهایی دارند اما شواهدی از جدیت در اجرای آن ندیده ام.برای افطار بازارچه هایی خیابانی در نزدیکی مساجد برای طبخ و فروش غذا برپا شده است.
مساجد خیلی فعل هستند ، در صندوق پست خانه ها اطلاعیه و برنامه های خود را انداخته اند(البته به زبان مالایی) . اذان مطابق روال معمول در پنج نوبت پخش می شود . اذان صبح همراه با مناجانت و قرائت قرآن پخش می شود. اذان مغرب اینروزها ساعت 19:20 هست و بلند گو مسجد از ساعت 19 تا 24 پیوسته در حال پخش اذان، نماز، قرائت قرآن و سخنرانی است.ضمن اینکه در شهرهای مذهبی تر مثل شاه اعلم قطعا فضا روحانی تر است و البته بعضا ضوابط خاص خود را داراهستند.
ماه رمضان در اینجا یک جورایی تبدیل به فستیوال می شود . خیلی از فروشگاهها به مناسبت این ماه قیمتها را پایین آورده اند و بعضی هم آذین بندی کرده اند.ضمنا هفدهم سپتامبر هم در تقویمها روز " نوزول القران" نامیده شده و تعطیل است.
باز هم تاکید می کنم اولا این یافته ها قطعا ناقص است . دوما هیچ کجا حال و هوای ماه رمضان ایران را ندارد.
یاد مرحوم حاج آقا موسوی پیشنماز مسجد امام جعفر صادق سیدخندان بخیر! چه شبهای احیای با صفایی برگزار می کرد.خدا روحش را قرین رحمت بفرماید.

هیچ نظری موجود نیست: