در این نوشته ، آنچه که بارز است، بر این واقعیت تاکید دارد که دسترسی به راه حلهای موثر ضرورتا نباید در یک فرایند پیچیده و پر خرج اتفاق بیفتد.
گاهی در زندگی بشری، معضلاتی پیش پا افتاده ، انسان را آزار می دهد.که نیازی نیست حتما کلی برای حل مشکل هزینه هنگفت کرد!
روز گذشته شب هنگام کنار خیابان برای گرفتن تاکسی ایستاده بودم و متوجه شدم این عادت بد که تاکسیهای ایرانی کمتر از نئون تاکسی خود استفاده می کنند و شبها آنرا روشن نمی کنند چقدر بد است.
مسافر باید کلی در کنار خیابان به زحمت بیفتد تا از بین ماشینها بفهمد کدام تاکسی است.بعد آیا مسافر دارد یا نه؟!
این معضل گرفتاری چندان ساده ای نیست. یادم می آید در کتابی از شهردار نیویورک - رودلف جولیانی- می خواندم که یکی از معضلات شهر نیویورک وقتی این بوده که تاکسیها خالی در شهر تردد می کرده اند و مسافران را انتخابی سوار می کردند. و یا قیمتهای متفاوت می گرفتند.
برای ان کار چراغی که بر روی سقف تاکسیها نصب شد باعث شد نشان دهد تاکسی در چه وضعیتی قرار دارد و بازرسان هم بتوانند تاکسیهای خالی را بازرسی کنند و در صورت تخطیف جریمه کنند.
اخیرا که به دبی مسافرت داشتم، دیدم تاکسیها در صورتی که تاکسیمتر خود را روشن کنند چراغهای کوچک قرمز رنگی روی نئون تاکسی روشن می شد که نشان می داد تاکسی اشغال است و در غیر این صورت چراغها سبز رنگ می بود و مسافرین راحت تاکسی خود را پیدا میکردند.
در ایران بارها تاکسیها مجهز به تاکسیمتر و نئون شده اند ، اما فقدان ضمانت اجرایی همواره باعث شده این طرحها ماندگاری خود را از دست دهند.
شاید راه حل آن باشد که این مکانیسمها با الزامات جدی تری گره بخورد که لزوما گران قیمت و پر هزینه نیست. بلکه خلاقیت می طلبد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر