نظام آموزشی و روزگار ما

دیروز جلسه ای در مدرسه پسرم به منظور مرور وضعیت آموزشی نوآموزان برگزارشد. تعجبم وقتی دو چندان شد که معلم کلاس، اعلام کرد کارنامه بچه ها را در اختیارتان خواهیم گذاشت. برای مقطع پیش دبستانی، در یافت کارنامه عجیب به نظر می رسید!

موضوعاتی مثل مهارتهای اجتماعی، مهارتهای فردی، توان آموزش پذیری،کارگروهی و خلاقیت از جمله محورهای مورد توجه این کارنامه کیفی بود.

اولیا با دقت و هیجان در بحث مشارکت می کردند و در مواردی هم آنقدر جدی بحث ( بخوانید مجادله ) می کردند که گویی باید از خودشان دفاع کنند.

این روزها سرمایه گذاری روی فرزندان از جمله موضوعات مهم خانواده ها شده است! هزینه های آموزشی هم رو به فزونی است و تامین آنها حتی برای اقشار پر درآمد هم مشکل شده است.

مادر و پدرها نمی خواهند ضعفی در فرزندانشان ببینند و گویی تمام آرزوهای دست نیافتنی خود را در فرزندانشان جستجو می کنند!

با خود فکر می کردم ، جامعه ما در سالهای آینده با چه فرصتها و چالشهایی که رو برو نخواهد شد؟! از یکسو فرصت به این دلیل که این کودکان رو به رشد با کیفیتی مثال زدنی در حال رشدند و پس این انسانهای شایسته ، انتظارات و مطلوبیتهای ویژه ای را در آینده جستجو خواهند نمود.

چالش، نیز از این جنبه که نسل آینده نیازهای متنوع و متفاوتی خواهد داشت.

در زمانی که در بین آموزشهای مقطع پیش دبستانی ، آموزه هایی مثل روباتیک و زبان و کامپیوتر قرار می گیرد. تصدیق می نمایید که کیفیت نسل آینده متفاوت خواهد بود!

ضمنا ! از این تعجب می کنم که چرا مدیریت در شرکتها و فضای کسب و کار ما متحول و مترقی نشده است!