با یکی از دوستانم که در شعبه ایران شرکتی بین المللی که در زمینه پخش محصولات بهداشتی و غذایی ( بهتر بگویم سوپر مارکتی ) شاغل است صحبت می کردم و از وضعیت کسب و کارشان می پرسیدم.
با حرارت و اشتیاق از رشد فروش و افزایش سهم بازارشان می گفت و اینکه برای سال آینده اهداف بالاتری را در نظر دارند خبر می داد.
با خودم می گویم این سهم بازار بیشتر یعنی تنگ شدن میدان رقابت برای تولید کننده ایرانی و شاید ورشکستگی کارخانه های ایرانی!
خب ، بنظر شما باید خوشحال باشیم یا ناراحت؟
بگذارید مثالی مطرح کنیم. اگر یک قالب صابون گلنار( ساخت داخل) 100 گرمی به مبلغ 2500 ریال در بازار خرده فروشی به فروش برسد و صابون لوکس ( وارداتی) باوزن مشابه به مبلغ 3200 ریال عرضه گردد ، ممکن است هر کدام مشتریان خود را در بازار داشته باشند. یعنی عده ای بر اساس سیگنال قیمتی ، صابون قیمت پایین تر را بخرند و عده ای هم تحت تاثیر تبلیغات، نام تجاری ، علاقه به مصرف کالای خارجی و ... صابون لوکس را بخرند.
حال اگر صابون لوکس با حجم تبلیغات سنگین ، در اثر صرفه جوییهای ناشی از مقیاس تولید و سیاستهای بازرگانی مدیرانش درصدد کاهش قیمت بر آید و قیمت را به 2500 ریال صابون گلنار برساند، نتیجه چه می شود؟آیا مردم همچنان صابون گلنار را خواهند خرید؟
اگر مردم در یک بازار ، رفتارشان اینطور شکل بگیرد که صابون گلنار را نخرند، قطعا این شرکت یا باید سیاستهای خود را تغییر دهد و یا اینکه سرنوشت بدی در انتظارش خواهد بود. سرنوشتی چون ورشکستگی و تعطیلی که به مثابه مرگ برای یک واحد اقتصادی است!
من فکر می کنم گروههای مختلف در این نمونه و مثال ، واکنشهای زیر را خواهند داشت:
مشتری:
ما به عنوان یک مصرف کننده در بازار می خواهیم مطلوبیتمان را حداکثر کنیم . لذا دسترسی به کالای با قیمت مناسب تر، کیفیت بهتر، بسته بندی جذاب تر، کالای معروف تر و ... رضایت مناسبی را ناشی از خریدش در ما ایجاد می کند. پس خوشحالیم و به سرنوشت گلنار نمی اندیشیم.
صاحب صابون لوکس:
شرکت صاحب صابون لوکس در این بازار، شرط ماندگاری و استمرار را در برتری ، ادامه سیاستهای قبلی و توسعه فعالیتها می داند. لذا با شدت به دنبال تصرف بازار و جذب تمامی تقاضای موجود خواهد بود. در این راه تبلیغات در سطح بازار برای اثرگذاشتن بر تابع تصمیم گیری مصرف کننده نهایی محصول و تصرف و فراگیری شبکه پخش به منظور اطمینان از عملکرد دقیق و بی نقص شبکه توزیع برای ایجاد شرایط مناسب در عرضه محصول در دستور کار قرار می گیرد.
صاحب صابون گلنار:
اگر توانسته باشد تغییرات را در بازار پیش بینی و برای وضعیت جدید راهکار مناسب اندیشیده باشد ، احتمالا می تواند بر شرایط بحرانی پیشرو فائق آید . در غیر اینصورت محکوم به نابودی است.
دولت:
دولت در صنایعی که باید از آنها حمایت نماید از طریق سیاستهای تعرفه ای بر واردات، کاهش مالیات بر درآمد، اعطای تسهیلات بانکی تشویقی و ... آنها را حمایت می کند.
در صنایعی که برای آنها برنامه حمایتی وجود ندارد. فرض دولت اینست که این صنایع قدرت و بلوغ کافی را در برخورد با تلاطم های کسب و کار دارند و آنهایی در بازار خواهند ماند که کارآمد و قدرتمند هستند. لذا در این نمونه دولت کاری نخواهد کرد.
تحلیلگر اقتصادی:
از نظر تحلیلگر اقتصادی خروج بازنده از بازار و ورشکستگی آن ، هزینه ایست که فعال اقتصادی در برابر ناکارایی خود باید متحمل شود و استوار است بر واقعیت های تلخ اما غیر قابل اجتناب علم اقتصاد .
شما هم در بحث شرکت کنید. از چه جنبه های دیگری موضوع قابل بررسی است؟
با حرارت و اشتیاق از رشد فروش و افزایش سهم بازارشان می گفت و اینکه برای سال آینده اهداف بالاتری را در نظر دارند خبر می داد.
با خودم می گویم این سهم بازار بیشتر یعنی تنگ شدن میدان رقابت برای تولید کننده ایرانی و شاید ورشکستگی کارخانه های ایرانی!
خب ، بنظر شما باید خوشحال باشیم یا ناراحت؟
بگذارید مثالی مطرح کنیم. اگر یک قالب صابون گلنار( ساخت داخل) 100 گرمی به مبلغ 2500 ریال در بازار خرده فروشی به فروش برسد و صابون لوکس ( وارداتی) باوزن مشابه به مبلغ 3200 ریال عرضه گردد ، ممکن است هر کدام مشتریان خود را در بازار داشته باشند. یعنی عده ای بر اساس سیگنال قیمتی ، صابون قیمت پایین تر را بخرند و عده ای هم تحت تاثیر تبلیغات، نام تجاری ، علاقه به مصرف کالای خارجی و ... صابون لوکس را بخرند.
حال اگر صابون لوکس با حجم تبلیغات سنگین ، در اثر صرفه جوییهای ناشی از مقیاس تولید و سیاستهای بازرگانی مدیرانش درصدد کاهش قیمت بر آید و قیمت را به 2500 ریال صابون گلنار برساند، نتیجه چه می شود؟آیا مردم همچنان صابون گلنار را خواهند خرید؟
اگر مردم در یک بازار ، رفتارشان اینطور شکل بگیرد که صابون گلنار را نخرند، قطعا این شرکت یا باید سیاستهای خود را تغییر دهد و یا اینکه سرنوشت بدی در انتظارش خواهد بود. سرنوشتی چون ورشکستگی و تعطیلی که به مثابه مرگ برای یک واحد اقتصادی است!
من فکر می کنم گروههای مختلف در این نمونه و مثال ، واکنشهای زیر را خواهند داشت:
مشتری:
ما به عنوان یک مصرف کننده در بازار می خواهیم مطلوبیتمان را حداکثر کنیم . لذا دسترسی به کالای با قیمت مناسب تر، کیفیت بهتر، بسته بندی جذاب تر، کالای معروف تر و ... رضایت مناسبی را ناشی از خریدش در ما ایجاد می کند. پس خوشحالیم و به سرنوشت گلنار نمی اندیشیم.
صاحب صابون لوکس:
شرکت صاحب صابون لوکس در این بازار، شرط ماندگاری و استمرار را در برتری ، ادامه سیاستهای قبلی و توسعه فعالیتها می داند. لذا با شدت به دنبال تصرف بازار و جذب تمامی تقاضای موجود خواهد بود. در این راه تبلیغات در سطح بازار برای اثرگذاشتن بر تابع تصمیم گیری مصرف کننده نهایی محصول و تصرف و فراگیری شبکه پخش به منظور اطمینان از عملکرد دقیق و بی نقص شبکه توزیع برای ایجاد شرایط مناسب در عرضه محصول در دستور کار قرار می گیرد.
صاحب صابون گلنار:
اگر توانسته باشد تغییرات را در بازار پیش بینی و برای وضعیت جدید راهکار مناسب اندیشیده باشد ، احتمالا می تواند بر شرایط بحرانی پیشرو فائق آید . در غیر اینصورت محکوم به نابودی است.
دولت:
دولت در صنایعی که باید از آنها حمایت نماید از طریق سیاستهای تعرفه ای بر واردات، کاهش مالیات بر درآمد، اعطای تسهیلات بانکی تشویقی و ... آنها را حمایت می کند.
در صنایعی که برای آنها برنامه حمایتی وجود ندارد. فرض دولت اینست که این صنایع قدرت و بلوغ کافی را در برخورد با تلاطم های کسب و کار دارند و آنهایی در بازار خواهند ماند که کارآمد و قدرتمند هستند. لذا در این نمونه دولت کاری نخواهد کرد.
تحلیلگر اقتصادی:
از نظر تحلیلگر اقتصادی خروج بازنده از بازار و ورشکستگی آن ، هزینه ایست که فعال اقتصادی در برابر ناکارایی خود باید متحمل شود و استوار است بر واقعیت های تلخ اما غیر قابل اجتناب علم اقتصاد .
شما هم در بحث شرکت کنید. از چه جنبه های دیگری موضوع قابل بررسی است؟
- توضیح تکمیلی: بعد از نگارش این پست متوجه شدم که صابون لوکس در قزوین کارخانه صابون سازی دارد. بهر حال مراد من صابون لوکس وارداتی است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر