صرفه جویی به معنی کم مصرف کردن نیست، بلکه درست مصرف کردن است
در مورد هزینه کردن هم اوضاع همینطور است. در شرکتها وقتی برنامه ای داریم که بار هزینه ای دارد من سه چیز را مد نظر می گیریم.
- اگر این هزینه درست انجام نشود و ضروری نباشد ، باعث افزایش هزینه غیر موثر می شود و موجب ناکارآمدی است.
- اگر بند یک محقق شود به معنی اینست که ما از انجام اقدامات در جایی که باید هزینه جدید کنیم و به دلایل بودجه ای آنرا انجام نمی دهیم، سازمان را از یک اقدام صحیح جدید محروم کرده ایم.
- هزینه اشتباه باعث فشار به جریان نقدینگی سازمان می شود.
همیشه در هزینه هایی مثل تبلیغات، آموزش و برنامه های تفریحی - ورزشی این نگرانی بروز می کند.
واقعیت اینست که سازمان به عنوان یک پدیده اجتماعی نیازمند توجهاتی است که عمدتا به مبالغ هزینه ای ترجمه می شوند و مدیران را با چالش مواجه می کنند.
البته مطالب فوق بسته به نظام فکری رهبران و مدیران سازمانها متفاوت است. مثلا در سازمانهای که با نگاه سنتی اداره می شوند هزینه هایی در چارچوب پرداخت مزایای غیر نقدی مثل لباس ( برای نیروهای دفتری) و آذوقه مورد توجه است و در سازمان مدرن هزینه های کمک سفر تفریحات و برگزاری مسابقات ورزشی و اینترنت مورد توجه است. سازمانهای متعادل هم ترکیبی از این دو را دارند.
قضاوت نمی توان کرد که کدام روش درست است، اما باید بر اساس اقتضائات سازمان دست به انتخاب زد. همانطور که بر اساس تئوری مازلو نیازهای انسانها سطح بندی می شود. طبیعتا سازمانهایی که دغدغه عمده پرسنل دغدغه های معیشتی ( مسکن، پوشاک و خوراک) است ، نیازمند هزینه های از جنس نگاه سنتی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر