در ایران غیر از انرژی ( بنزین، برق، گاز ، آب، ...) و خدما مرتبط به آن و دستمزد نیروی انسانی ( در برخی مشاغل و بدون در نظر گرفتن کارایی) عمده اقلام مثل زمین، ملک، خودرو، مواد غذایی و ... از قیمتهای مشابه در خارج از کشور بالاتر است.
توضیح دلایل آن، البته نیاز به حوصله دارد!
در مالزی قینت مرغ و گوشت از ایران پایین تر بود ( یک سال و نیم قبل ، الان اطلاع ندارم) ، احتمالا الان با رشد قیمتهای داخلی همچنان اوضاع همینطور باشد.
آقای حجت قندی هم با این پست خود همین موضوع را تایید می کنند.
در محله ما هم الان گوشت با قیمتهایی بالغ بر 16 - 17 هزار تومان عرضه می شود. اگر فرآوری شده باشد که قیمتها بالاتر است! ظاهرا شاخصها هم موید این شرایط هستند.
یکی از فروشندگان گوشت ( در مناطق شمالی تهران) می گفت من روزانه حدود 250 کیلو گوشت گوساله می فروختم، الان به حدود 60 کیلو کاهش یافته است.
این چالشی است که وزارت بازرگانی و سازمانهای ناظر بر عملکرد بازار در ایران سالها با آن مواجه هستند و همواره با سیاستهای مسکنی درصدد بوده اند که بازار را تنظیم کنند!
در حالیکه با استراتژی بلند مدت، شرایط سرمایه گذاری و تولید مستمر گوشت قرمز و مرغ را از طریق سیاستهای تشویقی تولیدی و کمکهای آموزشی تولیدی می توانند برقرار نمایند و قطعا بخش عرضه بهتر عمل خواهد کرد. ضمن اینکه به لحاظ جغرافیایی و شرایط آب و هوایی باید بپذیریم ایران دارای مزیت در تولید محصولات دامی خصوصا گوشت قرمز نیست.
به هر حال و قطعا و یقینا این موضوع یک بحث کاملا اقتصادی است و اگر ما در بازار اوضاع خوبی نداریم یعنی اینکه اقدامات اقتصادی مناسب انجام نداده ایم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر