استاد درس اقتصاد اسلامی دوره فوق لیسانی ما آقای دکتر صادقی تهرانی که امیدوارم هرجا که هستند، سلامت باشند. در فرازی از درسها می فرمودند. وقتی منافع گروهی در اقتصاد به خطر می افتد ، لزوما واکنش آنها مستقیم نخواهد بود.
مثلا اگر در اقتصاد امریکا منافع گروهی از فعالین کسب و کار به خطر بیفتد، لابی گری آنها معطوف به اصل مطلب نخواهد شد و داد و فغان بلند می شود که آقا پایه های اقتصاد لیبرال در حال انهدام و تخریب است، یا اینکه حقوق بشر در کجا و کجا لکه دار شده است!
در سازمانها هم به گونه ای این پدیده تکرار می شود. وقتی منافع فرد یا گروهی دچار تزلزل می شود. ( این منافع می تواند از دست دادن شغل، پصت سازمانی یا جابجایی از موقعیتی باشد که دیگر آن تفاخر قبلی را به همراه نداشته باشد). دست به شایعه پردازی یا تزریق انرژیهای منفی می شوند.
به هر حال مدیران جدی و علاقمند به تغییر وضع موجود می دانند و مصر هستند که برنامه های خود را اجرا کنند و گاهی برخی از کارهای آنها به جراحی می ماند و جراحی هم با درد همراه است!
۱ نظر:
ظاهراً ، شما هنوز رو حرف خودتون هستین که "تغییر" مثل "جراحی" میمونه و درد داره . قابل توجه اینکه این روزا علم اونقدر پیشرفت کرده که کوچکترین دردی هنگام جراحی احساس نمیشه !
ارسال یک نظر